بسم الله
کتاب ها و جزوه هایم را برای کنکور گرفته بود. دیروز آمده بی خبر به نگهبان داده و رفته است. روی نایلونی که جزوه ها را درونش گذاشته بود نوشته ببخشید وقت نداشتم صدایت کنم.!!! بعد از چهار سال دوستی مدوام و سه سال و اندی دوستی دورا دور ولی پر دوام، برایم وقت نداشته است. احتمالا کل این یک سال برایم وقت نداشته است که خبری از او نبوده.!! چه دنیایی شده این دنیای دوستی و رفاقت. مردم حتی برای یک سلام و علیک هم وقت ندارند. اما من وقت داشتم که بروم از انباری پایین برای حضرت خانم، کتاب و جزوه در بیاورم.! من برای خیلی کارها وقت دارم. نیازی هم به تشکر ندارم. ولی گاهی وقت ها به تفاوت نگاه آدم ها و راهبرد و طرز تفکرشان در زندگی می اندیشم. چقدر حتی دوستان خالی از لطف و محبت شده اند. اگرچه تقریبا نزدیک به یقینم که دوست هرگز ماندنی نخواهد بود ولی لااقل قدر آنها که  سالهاست هستند و در همه شرایط حالم را می پرسند بیشتر می دانم.