بسم الله الرحمن الرحیم 

امشب در شام 22 بهمن، اختتامیه ی جشنواره ی بیت المللی فیلم فجر، از شبکه نمایش به صورت زنده پخش شد! خدایی اش این سینما گران چقدر با هم بد رفتارند. واقعا وقتی که نحوه ی رفتار و ادب خیلی از این افراد با خودی هایشان این است، من ِ جوان این مملکت، اولا چه توقع نا به جایی تا کنون از اینان داشته ام که با فیلم هایشان برای ارتقای فرهنگ این مملکت کاری کنند و دوما چرا من از کسانی که با خودی هایشان هم خوب نیستند و بد رفتارند و به هم تیکه و طعنه می زنند؛ توقع داشته ام که با مقدسات من بازی نکنند و آن ها را به سخره نگیرند    .

آقای فخیم زاده در نطق پایانی شان گفتند که مردمِ از سینما قهر کرده...و این بهانه ای شد تا سر درد و دل من باز شود.

جناب آقای کارگردان، وقتی 99 درصد فیلم هایی که ساخته می شود به مقدسات مردم توهین می کنند چرا من باید به سینما بیایم؟ به عنوان یک دخترِ جوانِ سرزمینِ ایران، وقتی به سینما می روم و می بینم چادر را که پوشش منتخب اکثر بانوان ایرانی است، پوششی که نه به اجبار انتخاب شده، بلکه با اختیار و از روی آگاهی، بسیاری از زنان ایران آن را برگزیده اند و از طرفی نیز چادرعلاوه بر پوشش، یک تقدسی نیز در بین ایرانیان دارد، وقتی که در سینما فیلم هایی اکران می شود که این پوشش را به مسخره می گیرند و یا به آن توهین می کنند، قطعا وضعیت سینمای ما بهتر از این نخواهد بود.

وقتی که یک دختر جوان چادری به سینما می رود و در فیلم زنی که می خواهد خودش را از چشم کسی قایم کند، یک چادر مشکی به سر می کند و با مسخرگی نقشش را بازی می کند و یا زنی که بدبخت و بیچاره و بی سواد است یک چادر مشکی سرش می کند و یا زنانی با لباس ها و صورت ها و رفتار هایی خشن و غیرزنانه در فیلم ها با چادر نمایش داده می شوند، قطعا دو راه برای دختر جوان وجود خواهد داشت: یا فیلم روی او تاثیر می گذارد و به اصطلاح برای آنکه از قافله عقب نباشد و با کلاس باشد و جزء این زنانی که رسانه به بدی آنها را به تصویر می کشد نباشد، چادرش را بردارد و یا راه دوم این است که طرف از سینما به قول شما قهر کند. دختر جوانی که دورو برش را در جامعه ی واقعی می بیند و آنچه فیلم ها از بانوان چادری به تصویر می کشند را نمی بیند و پی می برد که از این قشر که بسیار هم زیادند دارد سیاه نمایی می شود؛ وقتی در بین دوستان و خانواده و اقوام او، بانوان چادری زیادی هستند که زمین تا آسمان با آنچه سینما به تصویر می کشد فرق دارد، نه تنها این دختر جوان چادرش را بر نمی دارد ، اتفاقا در نوع پوشش خود محکم تر هم می شود و اینجاست که از سینمای دروغین و غیر واقعی و سیاه نما، دلزده می شود.

آقای فخیم زاده شما گفتید که در سال گدشته فقط 10 درصد ایرانیان به سینما رفته اند و 90 درصد مردم حتی یک بار هم به سینما نرفته اند. آقای کارگردان، من یکی از کسانی بودم که سال گذشته سینما را تحریم کردم و اتفاقا به دوست و آشنا هم توصیه تحریم کردم. البته چندباری به سینما رفتم و دیدن همان 2-3 فیلم باعث تحریم سینما از طرف من شد. شما فرمودید 90% مردم به سینما نرفته اند. این 90% همان هایی هستند که در فیلم ها حذف شده اند.

وقتی سینماگران عده ای از مردم که اکثریت هستند را از فیلم و سینما حذف می کنند، باور کنید که مردم آنها را حذف خواهند کرد.

جامعه ی ایران یک جامعه ی مذهبی، اخلاقی و خانواده مدار است. وقتی این موارد از فیلم ها حذف می شود، وقتی جوانان مومن و تحصیلکرده و ومحجوب هیچ جایگاهی در فیلنامه های سینمایی ندارند؛ حتی یک فیلم در سال... وقتی مصطفای ما شهید می شود و سینما از سه تیغه های یقه بازی که همسر و مادرشان در فیلم هیچ رگ و ریشه و پوشش مذهبی ندارند برای بحث هسته ای استفاده می کند و اینگونه خلاف آنچه در جامعه ی ایران واقعیت است را به تصویر می کشد و فیلم می سازد و هزاران مورد دیگر مانند اینها، واضح است که 90% مردم سینما را رها می کنند برای همان 10 درصدی که در فیلم ها و سینما به آن ها پرداخته شده و سینما برایشان احترام قائل است.

اینگونه فیلم سازی یعنی 1- یا فیلم ساختن از روی قصد و غرض سیاسی برای عوض کردن طرز فکر و کشاندن جامعه و نسل چدید به آنجایی که عوامل فیلم می خواهند و یا 2- فیلم ساختن بدون دانستن واقعیت های جامعه ی ایران و بدون تلاش و تحقیق برای شناخت اکثریت مردم و جوانان و بانوان و فرهنگ و اولویت های ایرانی که هر دو مورد با شکست مواجه خواهد شد همانطور که امروز سینمای ما یک سینمای مهجور و محکوم است. باید سینماگران دلسوز ایران و سینما، اشکال کار را پیدا کنند و راه درمان را بیایند وگرنه آن قشری از سینماگران که دلشان برای این مردم نمی تپد و فقط در فکر منافع خود و انتقام گرفتن از این مردمند هرگز به فکر راه چاره نخواهد بود.