بسم الله الرحمن الرحیم
به بحث انرژی طبق تجربه اعتقاد پیدا کرده ام. مفصل است و توضیحش بماند. فقط اینکه بعضی آدمها و بعضی مکان ها، عجیب انرژی منفی از خود ساطع می کنند. البته بستگی دارد. یعنی ممکن است در همان مکان یا در برخورد با همان آدم، یکی انرژی مثبت دریافت کند و یکی منفی. یعنی قطب همنام در بحث این انرژی، یکدیگر را می ربایند و جذب می کنند و قطب های ناهمنام یکدیگر را می رانند. بعضی جاها که می روم و یا در برخورد با بعضی آدمها شدیدا کسل و افسرده و پریشان احوال می شوم. معلوم نیست که آن فرد کذایی، حتی گاهی با ظاهر موجه، افکارش چگونه است که این همه انرژی منفی با هر بار دیدنش میگیرم. ساعتها باید بگذرد تا این انرژی سنگین تخلیه شود. اصلا معنی حرف ِ بد ِ " سگ تو روحت" را نمی دانم. حرفی که یکی از تکیه کلام های "حاج عباس"، حاجی ِ قلابی ِ فیلم سینمایی ِ گشت ِ ارشاد است؛ اما اینجور مواقع خیلی دوست دارم به طرف مقابل این حرف را بزنم.! حیف که گاهی وقتها ما آدمها مجبور به دیدن یکدیگریم وگرنه هرگز همین تعداد کمتر از انگشتان دست را،_اگرچه هر سال عوض می شوند_ که هر سال به خاطر مسائل کاری یا تحصیلی مجبورم تحملشان کنم را، حتی به همین دورترین شعاع دایره ی زندگی، راه نمیدادم.
ریز نوشت:
روحیه است دیگه، حساسه! (با لحن پسرخاله ی کلاه قرمزی!)
