بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیکِ یا حجةً علی الحجج، ادرکنی یا مولاتی

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی که خواندم که در رثای حضرت مریم(س) فرمودی "وَ اُمُّهُ صِدّیقةٌ"، همیشه در این تکاپو هستم که طوری زندگی کنم که این صدیق بودن را یاد بگیرم و پیشه ام نمایم. حلقه گم شده ی مابین مردم، همان صداقت است. چقدر نادان بودم که فکر می کردم همه آدمها خوبند و راستگو و دروغگوها حتما شاخ و دمی، نشانه ای دارند که بتوان تشخیصشان داد. بعدها فهمیدم چقدر آدمهای صادق کم و نایابند. فهمیدم پایه ی رندگی آدمها، همان آدم خوب های ذهن من، بر دروغ و تظاهر بنا شده است. یک دهه طول کشید تا یاد گرفتم و البته متاسفم که به قیمت از دست دادن قیمتی ترین های زندگی ام بود. اگرچه امروزم هر بار که با یک دروغ مواجه میشوم، همان تعجب و حیران شدن اولیه در من نمایان می شود و تا به خاطر بیاورم که چیزی نیست که، دروغ است، همان آب خوردنی دست مردم، تا به یاد آورم کمی طول می کشد. این جامعه ی مجازی هم که سرتاپا دروغ محض است. اصلا خودش که مجازی است، آدمهایش هم که بر حسب تجربه های هر روزه و مستندات، ببین و باور نکن. چه چیزش می ماند؟! اینجا که پشیزی ارزش ندارد. بیشتر هم شبیه دفتر خاطرات است. آدمها را، جوان ها را به سمتی برده است که خصوصی ترین مسائل زندگی هایشان را در دفترچه های وبلاگیشان می نویسند. خصوصی ترین ها را حتی. به نظر من که از این جامعه مجازی خیلی باید حذر کرد. خیلی باید مواظب بود. انسان را به آن سمتی که می خواهد می برد بدون آنکه بدانی و بفهمی چه میکنی. رذائل را تقویت می کند. حیا را کمرنگ می کند. اگرچه صد درصد نفی اش نمیکنم چه اینکه بعضا شاید بهترین دوستان را می توان همینجا یافت اما واقعا ضررش بر سودش مقدم است. یکی از آرزوهایم این است که روزی هرگز دیگر به این جامعه برنگردم.

بسم الله الرحمن الرحیم

زمانی از آن روز نگذشته است که فرمودی "برای زن بهترین چیز آن است که مردی او را نبیند و او نیز مردی را نبیند." امروز هم وقتی در اوج شرافت به این فرمایشتان می اندیشم بیش از قبل تحسینتان میکنم و عشق و ایمانم به شما بیش از همیشه می شود. بیشتر از همیشه درک میکنم که وقتی از تقسیم کار خانه زندگی مشترک توسط حضرت رسول(ص)، خوشحال شدی و از اینکه کار بیرون را از روی دوش شما برداشتند، دلیل خوشحالیتان بیش از پیش برایم واضح و مبرهن است. امروز وقتی یاد این فرمایش امیرالمومنین علی (ع) می افتم که فرمودند: محفوظ بودن و درخانه ماندن زن بر زیبایی اش می افزاید، کاملا معنی و دقت و کنه این مطلب را حس میکنم. شرافت زن به محفوظ بودن اوست و این حفیظ بودن و حفیظ ماندن در زیبایی زن اثر عمیقی دارد. امروز بیشتر از همیشه و قوی تر از همیشه و دقیق تر از همیشه، تو را ای بانوی عالمین و ای دخت عزیز رسول خدا(ص)، تو را الگوی خود می دانم. نه در حرف بلکه در عمل دنبال منش و روشت هستم. در تمام ابعاد زندگی ام تو را جستجو میکنم. یا مولاتی یا فاطمة الزهرا(س)، یاری ام کن یا مولاتی...

پی نوشت:

توضیحی در مورد " در اوج شرافت" : از روی تجربه می گویم اگر هنوز زنی به این سطح نرسیده باشد که زمانی که مردان را می بیند و یا اینکه مردان او را می بینند(منظور در محیطی عیر از محیط های مَحرَم است) با زمانی که در غیر این گونه محیط است برایش فرقی نداشته باشد(چه در ظاهر و چه در فکر و روحا)؛ نمی تواند اصل فرمایش خانم را درک کند و بفهمد. باید هم تجربتا و هم ذاتا و هم عملا و اعتقادا زن به چنین حدی برسد تا کنه مطلب را درک کند. من این را به شرافت برای زن تعبیر میکنم. نوعی بی نیازی و اصالت آرمیده در حلقه ی عفاف و حیا و قدرت ِ توأمان.

بسم الله الرحمن الرحیم

فرقی نمی کند/ در کوچه های مدینه یا در خیابان های منامه/ دست شرطه های حجاز/ همیشه سنگین است....

بسم الله الرحمن الرحیم

لعن الله علی قاتلیکِ یا فاطمة الزهراء

البته من از جنبه‌هاى معنوى و روحى و الهىِ آن بزرگوار حرفى نمى‌توانم بزنم. من کوچکتر از این هستم که آن جنبه‌ها را درک‌کنم. حتّى اگر کسى درک هم بکند، نمى‌تواند آن چنان که حقِ‌ آن حضرت است، او را توصیف و بیان کند. آن جنبه‌هاى معنوى، عالم جداگانه‌اى است.

از امام صادق علیه‌الصّلاةوالسّلام روایت شده است که فرمود: «انّ فاطمة کانت محدّثة؛» آن بزرگوار «محدّثه» بود. یعنى فرشتگان بر او فرود مى‌آمدند، با او مأنوس مى‌شدند و با او سخن مى‌گفتند. این، مشخّصه‌اى است که روایات متعدّدى درباره آن وجوددارد. «محدّثه» بودن مخصوص شیعه هم نیست. شیعه و سنّى معتقدند که در دوران اسلام، کسانى بوده‌اند یا مى‌توانسته‌اند وجودداشته‌باشند که فرشتگان با آنها سخن بگویند. مصداق این در روایات ما، فاطمه زهراست.

در روایت امام صادق علیه‌الصّلاةوالسّلام چنین است که فرشتگان الهى نزد فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها مى‌آمدند؛ با او حرف مى‌زدند و آیات الهى را بر او مى‌خواندند؛ همان تعبیراتى که نسبت به مریم، علیهاسلام در قرآن هست که: «ان اللَّه اصطفیک و طهّرک و اصطفیک على نساء العالمین.» این عبارات را فرشتگان به فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها خطاب مى‌کردند و مى‌گفتند: «یا فاطمة، انّ اللَّه اصطفیک و طهَّرک؛» خدا تو را برگزیده و پاک قرارداده‌است. «و اصطفیک على النساء العالمین؛» تو را بر زنان عالم برترى داده‌است.

بعد امام صادق، علیه‌الصّلاةوالسّلام، در همین روایت مى‌فرماید: یک شب که ملائکه با آن حضرت مشغول صحبت بودند و این تعبیرات را مى‌کردند، فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها به آنها فرمود: «ألیست المفضّلة على نساء العالمین مریم؟» یعنى آن زنى که خداى متعال فرموده‌است «واصطفیک على نساء العالمین» آیا مریم نیست که خدا او را بر زنان عالم برگزید؟ ملائکه در جواب، به فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها عرض‌کردند: «مریم نسبت به زنان دوران خودش برگزیده بود و تو نسبت به زنان همه دورانها - از اوّلین و آخرین - برگزیده هستى». این چه مقام معنوى والایى است! انسان عادّى - مثل ما - نمى‌تواند این عظمت و رتبه را به درستى، حتّى در ذهن خود، تصوّرکند.

یا در روایتى از امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام، نقل شده‌است که فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها به ایشان مى‌گوید: «ملائکه مى‌آیند و مطالبى را به من مى‌گویند.» امیرالمؤمنین به ایشان مى‌گوید: «وقتى صداى ملک را شنیدى، به من بگو تا آنچه را مى‌شنوى بنویسم.» و امیرالمؤمنین، آنچه را که ملائکه به فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها املا مى‌کردند نوشت و این، کتابى شد که در نزد ائمّه ما علیهم‌السّلام بود و هست و «مُصْحَفُ فاطمة» یا «صَحیفَةُ فاطمة» نامیده مى‌شود.

در روایات متعدّدى است که ائمّه علیهم‌السّلام، براى مسائل گوناگون خود، به «مصحف فاطمه» رجوع مى‌کردند. بعد امام مى‌فرماید: «انه لیس فیها حلال و حرام»؛ در این کتاب، احکام حلال و حرام نیست. اما «فیها علم ما یکون»؛ بلکه همه حوداث جارى بشرى در دورانهاى آینده، در این کتاب هست. این، چه دانش والایى است! این، چه معرفت و حکمت بى‌نظیرى است که خداى متعال به یک زن در سنین جوانى بخشیده! این، مربوط به مسائل معنوى است.

منبع: مصحف فاطمی

بسم الله الرحمن الرحیم

دلم مجلس روضه ی م ا د ر شهید و مظلوممان را می خواهد... گفت غم کوچه و شهادتش اینقدر سنگین است که فقط  ولادت خودش جمعش می کند.... روضه ای بخوان....

بسم الله الرحمن الرحیم

از هیچ کس پنهان نمی کنم، عاشق شنیدن این نامم: فاطمه....

بسم الله الرحمن الرحیم

لاتَدعونّی فاطِمَة؛ فاطمه فاطمه است./

بسم الله الرحمن الرحیم

لعنت به آنکه پایه گذار سقیفه شد ..

لعنت به هر کسی که به ناحق خلیفه شد ..

لعنت به انکه بر تن اسلام خرقه کرد ...

این قوم متحد شده را فرقه فرقه کرد ..

تکفیر دشمنان علی(ع) رکن دین ماست ..

هر کس محب فاطمه(س) شد قوم و خویش ماست ..

ما هم کلام منکر حیدر نمیشویم ..

با قنفذ و مغیره برادر نمیشویم ...

*لعن الله قاتلیک یا فاطمه الزهرا

بسم الله الرحمن الرحیم

مگر می شود پهلوی تو بود و شکسته نبود ....