هو العزیز الرحیم

از شب آرزوها

از لیلة الرغائب

به

شب های دیگر گذشته و آینده

امشب و این لحظه همان شب و لحظه ای است که لیلة الرغائب ها از حضرتش درخواستش می کردیم و الان به ما داده و آن را داریم… و این شب آرزوها و هذه اللیلة الرغائب همان لیلة الرغائبی است که لیلة الرغائب سال بعد یا سال های بعد به آن خواهیم رسید..

قدرش را بدانیم، قدر آن معبود ازلی را، آن عزیز مهربان را، آن غفور الرحیم را.. همیشه این آیه را در خاطرم دارم: یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمة الله.. ان الله یغفر الذنوب جمیعااااااااا… جمیعااااا، جمیعاااااا، انه هو الغفور الرحیم.. قدر هو الغفور الرحیم را… قدر آن غفار الذنوب جمیعا را.. بدانیم. کریم و مهربانی که می گوید دعا کن تا استجابتت کنم، از من بخواه تا به تو عطا کنم. اللهم انی اسئلک خیر اموری کلها و اعوذ بک من خزی الدنیا و عذاب الاخرة

شب آرزوها بر شما مبارک و التماس دعا در ماه رجب المرجب..

بسمه تعالی

با دیدن کامنت جدیدی هوای نوشتن و پست جدید به سرم زد.

اصلا حس فعالیت مجازی نیست! نظر دوستان رو نمی دونم.. اما واقعا حس فعالیت مجازی نه در اینستاگرام و نه تلگرام، نه توئیتر و نه غیره.. نمی باشد!

تنها جایی که هنوز بدم نمیاد و گاهی بهش فکر می کنم وبلاگ نویسی هست و اونم چون محیط سالم و امنی داره!!

بنده چه در جامعه مجازی و چه در جامعه حقیقی در محیط های کثیف و آلوده حضور نمی یابم اعم از جمع افراد ناباب، نشستن پای ماهواره و فیلم های آلوده، حضور در شبکه های اجتماعی که آلودگی جزء وجودیشان هست و کاریش نمیشه کرد و لایمکن الفراره...

به هر حال خدا به ما رحم کند... 

بازم خوشحال میشم دوستان قدیمی نظرشون رو بفرمایند

یا علی

هو اللطیف

دلم تنگ شده برای حرم حضرت امام حسین علیه السلام. برای دردانه ی خدا. برای خون خدا. برای شش گوشه اش. برای حریم امن و امانش. از همه ی کربلایی ها ممنونم که حرمش را محافظت می کنند و نامحرم به آنجا راه نمیدهند. دلم تنگ شده برای طواف دور دو حرم. برای اشتیاق راه رفتن های به سمت حرم. برای ایام اربعین حرم و برای روزهای قشنگ زیارت و شب های رویایی اش. 

چقدرها لطف که فهمیدم و نفهمیدم و ارباب بعد از هر بار زیارتش نصیبم کرد. ارباب.. آقای مهربان.. مهربان به معنی تام و تمام.. بی نظیر.. دلتنگم آقاجانم..سیدی و مولای.. بطلب

هو اللطیف

شاید همینجایی که الان هستیم، 7 سال قبل جزء آرزوهایمان بوده است. می گویم 7 سال چون 7 عدد مقدسی است. غرض چندین سال قبل است. با تلاش و با عنایت خداوند عزیز، انسان می تواند 7 سال بعد به آرزوهایش برسد و البته بعضی آرزوهایش... و بعضی دیگرش شاید مربوط 7 سال های بعد باشد... اما نباید نا امید شد..

امروز تا الان ساعت 11 شب، بازدید وبلاگم 333 نفر بوده که این منو به وجد آورد و شروع کردم به نوشتن... میدونم دربین غریبه ها، خیلی از دوستانم هستند که هنوز به اینجا سر میزنند.. اعتقاد دارم آدمهایی که انسان در زندگی با آنها آشنا می شود، برای همیشه در زندگی انسان می مانند. حال هرچقدر آن آشنایی عمیق تر بوده باشد، ماندگاری در ذهن و روح و قلب عمیق تر است و هرچقدر سطحی تر باشد به حالت سطحی تر هم آن آدم در یاد انسان می آید.

لطفا پیام میگذارید به جوابش هم توجه کنید!

قشنگ ترین سن 30 تا 40 سالگی هست. قدرش را بدانید. والسلام علینا و علی عبادالله الصالحین

هو اللطیف

خوشحالم از اینکه هنوز دوستانی هستند که یاد می کنند و به وبلاگ حقیر سر می زنند. بابت دعای خیرتان ممنونم. موید باشید

بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین

چند روز گذشته شب و روز در خواب و بیداری یک دعایی را هی تکرار کردم. چون مضطر شده بودم و البته هنوزم هستم. اما در کمال حیرت و ناباوری، کاملا برعکس دعایم مستجاب شد و ناخواسته و یه هویی شروع به اجرا شد! مستم، مست ِ تسلیم او شدن.

لاموثر فی الوجود الا الله