بسم الله

روزی که در افتیم ز پا ، ای ساقی/ و ز دست فتد ساغر ما، ای ساقی

 جان همه گل رخان که شیدای تو اند/ ما را به در خانه به پا ، ای ساقی

بسم الله

آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم / یـــار در خانه و ما گرد جهان می گردیم.!

(شاعر؟)

بسم الله

لنگ لنگان قدمی بر می داشت / هر قدم دانه ی شُکری می کاشت..
(شاعر؟)

بسم الله

صبح است ساقیا قدحی پُر شراب کن
دورِ  فلک   درنگ  ندارد  شتاب  کن

(شاعر: حضرت حافظ شیرازی)

بسم الله

اندک اندک زین جهان هست و نیست
نیستـان رفتـند و هستـان می رسند
(شاعر...؟)

پی نوشت:
نیستان را به طاغوتیان هر زمان، آنها که در مقابل حق و حقیقت و الله می ایستند تفسیر می کنم. هستان را به عباد صالح الله تعبیر میکنم. با استناد به این آیه مبارکه قرآن که فرمود: وَ آنَّ الاَرضَ یَرِثُها عِبادیَ الصّالِحون (و همانا زمین به بندگان صالحم به ارث خواهد رسید.)