بسم الله الرحمن الرحیم

رسم عاشق کشی و شیوه شهر آشوبی / جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت / فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود

با مدعی نگویید اسرار عشق و مستی / تا بی خبر بمیرد در درد خودپرستی

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز / چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

شاعر: کلا حضرت حافظ علیه الرحمه!

بسم الله الرحمن الرحیم

ساقیا یک جرعه ای زان آب آتشگون که من....در میان پختگان عشق او خامم هنوز

بسم الله الرحمن الرحیم

دل از تو آبادی ندید / از تو کسی شادی ندید / ای عشق از ماندن بگو ایثار کن/ یا مرگ خود را در دلم انکار کن/ گل خواستی بر داده ام/ جان خواستی سر داده ام/ فرمان نبرد این سر اگر بر دار کن/ گفتی که رسوا شو شدم/ بر قامتم تا شو شدم/ رسوا اگر چون من نشد اصرار کن.................................................................

بسم الله الرحمن الرحیم

حافظ  وصال می طلبد از ره دعا

یا رب دعای خسته دلان مستجاب کن

بسم الله الرحمن الرحیم

یک روز و دو روز نیست مشکل ما / ما سیصد و شصت و پنج مشکل داریم....

بسم الله الرحمن الرحیم

آنکه هر دم هوسِ سوختنِ ما می کرد / کاش می آمد و از دور تماشا می کرد

بسم الله الرحمن الرحیم

هر کس بدِ ما به خلق گوید / ما دیده ز غم نمی تراشیم / ما خوبی او به خلق گوییم / تا هر دو دروغ گفته باشیم /

بسم الله

شبیه قطعه ی گنگی که توی پازل نیست/ شکسته های دلم بی تو هیچ کامل نیست

بسم الله

کنون که ماه تمامی نظر دریغ مدار ...

بسم الله

در دلم بود که آدم شوم، اما نشدم.