بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا امامنا الرئوف، یا علی بن موسی الرضا ....
در حرم نشسته ام. دو درب مانده به ضریح مطهر. دقیقا پشت درب روی سنگفرش های حرم نشسته ام. نسیم خنکی می وزد. کوتاه مدتی صدای دلنوازی می شنوم و قطع می شود. و باز دوباره همان صدا. سرم را می چرخانم تا منشاء صدا را بجویم. لوستر بزرگ و زیبایی با آویزهای کریستال الماس شکل روبروی در آویزان شده و می درخشد. وقتی آن نسیم دلنشین به الماس های لوستر می رسد به هم می خورند و صدای زیبایی پدید می آورند. ذهنم ناخودآگاه به سمت موسیقی بهشت می رود. در تفسیر آیه اول سوره اسراء گفته شده که هربار در بهشت نسیم می وزد از درخت سدرة المنتهی موسیقی دلنشینی بلند می شود که مردمان زیباتر از آن را نشنیده اند. البته شرط شنیدنش برای بهشتیان گوش ندادن به موسیقی لهو و لعب در دنیاست. همه این افکار در سرم چرخی می زند. پس حتما در بهشت هم شاخ و برگ های سدرة المنتهی نوازنده ی موسیقی بهشتند. دوباره به لوستر خیره می شوم....
