تيتر انقلابي اي بود!
در لزوم و و وجوب امر به معروف و نهي از منکر که شکي نيست. و در لزوم برخورد انتظامي درکنار کار فرهنگي هم شکي نيست. نمي توان گفت چون بايد براي دزدي نکردن کار فرهنگي مي کنيم پس دزدها را نگيريم. نخير. هم براي اصلاح جامعه کار فرهنگي مي کنيم و هم با قانون شکنان برخورد مي کنيم. فضاي جامعه نبايد فضاي جنسي باشد. جنسي کردن فضاي جامعه، لطمه به حق الناس است و حکومت ديني ملزم به دفاع از حقوق ناس است.
البته خطاي شما اين است که امر به معروف و نهي از منکر را کار فرهنگي مي دانيد. در حالي که امر به معروف و نهي از منکر کار فرهنگي نيست. حتي در کتب فقهي هم امر به معروف و نهي از منکر در بخش جهاد آمده است. پس اينکه فقط به تذکر اکتفا شود و فقط گل بدهند به نظرم قرائت رحماني از احکام قهري دين است. آنچه شما مي گوييد دعوت به خير است نه امر به معروف و نهي از منکر. بله، دعوت به خير است که بايد قبل از امر به معروف و نهي از منکر انجام شود. يعني همه ي مردم به خوبي ها و خير در سطح جامعه دعوت شوند (کار فرهنگي) اما امر به معروف و نهي از منکر بخش قهر آميز احکام است. نمي گويد خواهش مي کنم حجابتان را درست کنيد. مي گويد بايد حجابت را درست کني. پس اين دو تا را قاطي نکنيم.
مسئله اينجاست که در کشور ما فقط روي قواي جبريه و قهرآميز تکيه مي شود. مثلا تاکيد بر جاري کردن حد زنا بيشتر است تا ترويج ازدواج موقت. يا در همين مورد گشت ارشاد نيروي انتظامي مي گويد من کار خودم را انجام مي دهم و دستگاه هاي فرهنگي که بخش عمده اي از کار را بر عهده دارند به خواب ابدي رفته اند! مي گويند يک جايي قرار بود لوله گاز رد کنند. يک عده مامور شدند بکنند يک عده لوله بکارند و يک عده پر کنند. آن هايي که لوله مي کاشتند رفتنه بودند مرخصي. اين ها هي مي کندند و پر مي کردند!! اين حکايت گشت ارشاد و دستگاه هاي فرهنگي ست.
درباره ي آخرين خط وبلاگ تان: به نظرم تاثيرگذارترين کاري که خانم ها متدين و محجبه براي نارضايتي از اين وضعيت مي توانند انجام دهند اين است که يک تجمع داشته باشند و اعتراض کنند به اين شيوه ي مديريت فرهنگي و برخورد انتظامي. به نظرم بسيار موثرتر از تمام تجمعات براي حمايت از حجاب خواهد بود.
هر چند به نظرم اگر مددکاري اجتماعي بشود تمام بدحجابي در جامعه ريشه هاي روحي ديگر دارد که پرتوي از آن را مي توانيد در پست جديد من بخوانيد. به روزم. عيدتان مبارک.
عزيز باشيد.